Η χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας

Ποιος είναι ο μεγάλος χαμένος –με ή χωρίς εισαγωγικά- από την υπόθεση της δημόσιας προσφοράς των Γάλλων της Credit Agricole για την εξαγορά της Εμπορικής Τράπεζας; Η απάντηση στο ερώτημα είναι: Οι χαμένοι –με ή χωρίς εισαγωγικά- είναι περισσότεροι του ενός…

Στην πρώτη σειρά εξ αυτών φιγουράρουν τα trust των δημοσιογράφων που καλύπτουν το οικονομικό/τραπεζικό ρεπορτάζ αλλά και το πολιτικό ρεπορτάζ. Ανεξαρτήτως αποχρώσεων και οι μεν και οι δε συμφωνούσαν μόλις λίγα 24ωρα πριν την επίσημη ανακοίνωση της δημόσιας προσφοράς των Γάλλων – στις εκδόσεις του Σαββατοκύριακου- ότι η υπόθεση της πώλησης της Εμπορικής Τράπεζας πάει στη καλύτερη των περιπτώσεων για… παράταση, καταγράφοντας σενάρια επί σεναρίων για τα αδιέξοδα στα οποία έχει περιέλθει η κυβέρνηση!!!

Κι αυτό γιατί συμβαίνει για δύο λόγους: Είτε γιατί οι πηγές –το μοναδικό εν ισχύ σε δύσκολες καταστάσεις περιουσιακό στοιχείο του κάθε σοβαρού δημοσιογράφου- αποδείχθηκαν … άνθρακες, είτε γιατί ότι οι δημοσιογράφοι αρνήθηκαν για μια ακόμη φορά να λειτουργήσουν ως δημοσιογράφοι και επέλεξαν συνειδητά να συνεχίσουν να επιδίδονται στο άθλημα της διαμεσολάβησης-άθλημα το οποίο αυτομάτως ακυρώνει την έννοια της δημοσιογραφικής πηγής… Πιθανότατα, στην περίπτωση μας ισχύουν ταυτόχρονα και τα δύο!!!