Συνταξιοδοτικά Ταμεία:Eπενδύσεις και Aνάπτυξη

Με αφορμή την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας και την δυνατότητα των Ασφαλιστικών Ταμείων των εργαζομένων της να συμμετάσχουν σε αυτήν χύθηκε άφθονο μελάνι…

Κι όμως το μελάνι που χύθηκε δεν βόηθησε και τόσο τον δημόσιο διάλογο γύρω από ένα εξαιρετικής κρισιμότητας ζήτημα που υπερβαίνει σε κάθε περίπτωση νομικές-θεσμικές ρυθμίσεις και διευθετήσεις και αφορά το ρόλο των ασφαλιστικών (συνταξιοδοτικών) ταμείων στις νέες οικονομικές και κοινωνικές πραγματικότητες που διαμορφώνουν οι αγορές στην εποχή της παγκοσμιοποίησης καθώς και την ενεργητική τους συμβολή στην οικονομική ανάπτυξη και μέσω αυτής στην ενίσχυση της απασχόλησης αλλά και των επιλογών απασχόλησης.

Έτσι κι αλλιώς, τα Ασφαλιστικά Ταμεία στις νέες πραγματικότητες των ημερών μας λογίζονται –και δικαίως προς τούτο- ως θεσμικοί επενδυτές και μάλιστα ως επενδυτές με ευρύτερες στοχεύσεις και μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Μεταξύ αυτών των ευρύτερων στοχεύσεων δεν μπορεί παρά να είναι και η προώθηση συγκεκριμένων επενδυτικών επιλογών που θα χαρακτηρίζονται από το στοιχείο της ενεργητικής παρέμβασης για την ενδυνάμωση υφιστάμενων ή νέων αγορών που δημιουργούν από την δράση τους δυνατότητες ανάπτυξης της απασχόλησης.

Ο αείμνηστος πρόεδρος του Ταμείου των Μηχανικών (ΤΣΜΕΔΕ) και πρόεδρος της Τράπεζας Αττικής Τάσος Κουμπλής έλεγε συχνά πυκνά σε όλους όσοι τον ρωτούσαν σχετικά με τις επενδύσεις του ΤΣΜΕΔΕ για τις χαμένες ευκαιρίες…

Η σταθερή αναφορά του αφορούσε κατ΄εξοχήν στο μπλόκο –με τις ευθύνες και της τότε πολιτικής ηγεσίας- της συμμετοχής του Ταμείου στην επένδυση και το επιχειρηματικό σχήμα της Αττικής Οδού. Το παράδειγμα μπορεί άλλους να πείθει και άλλους να τους προξενεί ανατριχίλα αλλά σε κάθε περίπτωση ο Τάσος Κουμπλής υπεράσπιζε το δικαίωμα ενός εύρωστου συνταξιοδοτικού ταμείου να συμμετέχει ενεργά σε επενδυτικά και επιχειρηματικά εγχειρήματα που συνδυάζουν μακροπρόθεσμες αποδόσεις για τα ταμεία του Ταμείου αλλά και ενισχύουν την απασχόληση μέσω της αναπτυξιακής τους συμβολής.

Το νόημα αυτής της χαμένης ευκαιρίας –τα παραδείγματα χαμένων ευκαιριών μπορούν ανά πάσα στιγμή να συγκροτήσουν έκδοση τόμων…-παραμένει και σήμερα (ή κυρίως σήμερα) απολύτως ενεργό και πολλαπλά προκλητικό. Το νόημα αυτό το επανέφερε στο τραπέζι του δημόσιου διαλόγου ένας συνεργάτης του Τάσου Κουμπλή μιλώντας σε ημερίδα του Παρατηρητηρίου για την Κοινωνία της Πληροφορίας και του ΕΜΠ για τα νέα αναπτυξιακά και χρηματοδοτικά εργαλεία για τον κλάδο των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών.

Ο κ. Γιάννης Παπαδόπουλος – διευθύνων σύμβουλος της Attica Ventures που ανήκει στον όμιλο της Τράπεζας Αττικής- στην παρέμβαση του ανέδειξε το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος της μετοχικής βάσης των Ventures Capitals αλλά και της χρηματοδοτικής βάσης των επενδύσεων που πραγματοποιούνται στον Ευρωπαϊκό χώρο προέρχεται από τα Ασφαλιστικά-Συνταξιοδοτικά Ταμεία, δηλαδή από Ταμεία αντίστοιχα του ΤΣΜΕΔΕ.

Και εδώ προκύπτει ένα ενδιαφέρον ερώτημα: Αν ένα Ταμείο όπως το ΤΣΜΕΔΕ για παράδειγμα δεν μπορεί να επενδύσει -έμμεσα με την συμμετοχή του σε ένα Venture Capital που διαθέτει επαγγελματική τεχνοκρατική συγκρότηση και εξασφαλίζει επαγγελματική τεχνοκρατική διαχείριση- σε δραστηριότητες στον κατεξοχήν χώρο ευθύνης του , στον χώρο των νέων τεχνολογιών για την Πληροφορική και τις Τηλεπικοινωνίες στις οποίες σήμερα αλλά κυρίως αύριο και μεθαύριο θα βρουν απασχόληση χιλιάδες νέοι και μελλοντικοί ασφαλισμένοι του, τότε ως προς τι τα μεγάλα λόγια των πολιτικών;

Σε κάθε περίπτωση στις νέες πραγματικότητες των ημερών μας ένα Ασφαλιστικό-Συνταξιοδοτικό Ταμείο οφείλει απέναντι στις νέες γενιές των εργαζομένων να διασφαλίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις ανάπτυξης των αγορών των δραστηριοτήτων με τις οποίες άμεσα ή έμμεσα συνδέεται λόγω του χαρακτήρα αλλά και του αντικειμένου των μελών του.

Το παράδειγμα του ΤΣΜΕΔΕ μπορεί να φαντάζει λεπτομέρεια αλλά και οι λεπτομέρειες στις μέρες διαμορφώνουν την μεγάλη εικόνα- τη μεγάλη εικόνα του μέλλοντος μας.