Ο Πάσχος Μανδραβέλης στις σημερινές Απογραφές του (Η Καθημερινή, Σάββατο 16/9/2006) μας προτρέπει: Μην πυροβολείτε τις αρχές.
Αν κανείς δεν μείνει στη γενική προτροπή του τίτλου (με το μικρό άλφα να μπερδεύει…) και διαβάσει μέχρι και την τελευταία αράδα του κειμένου θα έχει την δυνατότητα να αντιληφθεί πλήρως την πολιτική φιλοσοφία του Μανδραβέλη σχετικά με τις λεγόμενες Ανεξάρτητες Αρχές (μία εκ των οποίων είναι και η Επιτροπή Ανταγωνισμού), ανεξάρτητα από το βαθμό συμφωνίας ή διαφωνίας…
Δίχως καμία πρόθεση μηδενισμού της παρουσίας και του έργου τους στο δημόσιο βίο αλλά με ενδιάθετη κριτική προσέγγιση για τις συνέπειες των επιλογών τους στην οικονομική και κοινωνική ζωή παραθέτω δύο-τρεις πρώτες επισημάνσεις-διατυπωμένες με την μορφή ερωτημάτων:
Α) Πώς δικαιώνεται στις μέρες μας το έργο μιας Ανεξάρτητης Αρχής όπως η Επιτροπή Ανταγωνισμού όταν με τις επιλογές και τις αποφάσεις της έχει απωλέσει σε σημαντικό βαθμό την έξωθεν καλή μαρτυρία δηλαδή την εμπιστοσύνη των πολιτών και δη των πιο αδύναμων κρίκων της καταναλωτικής αλυσίδας; Κι αυτό γιατί οι επιλογές και οι αποφάσεις της οδηγούν στην καλύτερη περίπτωση σε μια βίαιη αντιπαραγωγική αναδιάταξη δυνάμεων μέσα σε κλειστές αγορές (συνασπισμούς συμφερόντων) δίχως να αντιμετωπίζουν στην ρίζα τους τις παθογένειες του κατ΄ επίφαση ανταγωνισμού και να αποδίδουν το συγκριτικό πλεονέκτημα για αυτόνομη δράση στην κοινωνία των πολιτών;
B) Πώς μπορεί να λειτουργεί αυτόνομα και ανεξάρτητα μια Ανεξάρτητη Αρχή όπως η πολυδιαφημισμένη Επιτροπή Ανταγωνισμού όταν στην σύνθεση της περιλαμβάνονται εκπρόσωποι εργοδοτικών οργανώσεων μέλη των οποίων (δηλαδή εταιρείες και όμιλοι) ενδεχομένως να αποτελέσουν αντικείμενο έρευνας για τις επιχειρηματικές και εμπορικές τους συμπεριφορές; Ακόμη περισσότερο δε που η ηγεσία της στην καλύτερη περίπτωση προέρχεται από εγκεκριμένες λίστες από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Ανάπτυξης που περιλαμβάνουν ακαδημαϊκούς και συνταξιούχους δικαστικούς δίχως ίχνος μυρωδιάς για την αγορά αλλά και την χυδαία εκδοχή της – την πιάτσα;
Γ) Σε ποιο βαθμό μπορεί να εμπνεύσει εμπιστοσύνη μια Ανεξάρτητη Αρχή όπως η Επιτροπή Ανταγωνισμού όταν η ηγεσία της με τις επιλογές που κάνει δείχνει ανά πάσα στιγμή δέσμια του πλαισίου των πολιτικών προτεραιοτήτων της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Ανάπτυξης;
Οι προαναφερόμενες επισημάνσεις -και άλλες τόσες, δυστυχώς…- μπορούν να τεκμηριωθούν από την προσεκτική ανάγνωση των Εκθέσεων Πεπραγμένων της Επιτροπής Ανταγωνισμού…
Στο καταληκτικό δίλημμα που θέτει ο Μανδραβέλης –γενικός διευθυντής του Υπουργείου Ανάπτυξης ή Επιτροπή Ανταγωνισμού- η απάντηση είναι δίχως άλλο: Επιτροπή Ανταγωνισμού. Αλλά, μια Επιτροπή Ανταγωνισμού με διαφορετικά χαρακτηριστικά και επιλογές, με διαφορετική συγκρότηση και ηγεσία. Και σε κάθε περίπτωση, όχι μια ανεξέλεγκτη αρχή με κρατικιστική νοοτροπία.
Υ.Γ: Η άποψη του καθηγητή Π. Σταϊκούρα για το ρόλο των Ανεξάρτητων Αρχών δημοσιευμένη στο περιοδικό EΠΙΚΕΝΤΡΑ έχει ενδιαφέρον καθώς αναδεικνύει ιδιαίτερες πτυχές της δράσης τους που δεν πρέπει να αγνοούνται για όλους όλοι δεν είναι διατεθειμένοι να παραμείνουν απλώς και μόνον στους συμβολισμούς των τίτλων…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου