Οι ελληνο-τουρκικές σχέσεις πέρα απο τους μύθους και τα άλλοθι...

Μέχρι τούδε καλά και άγια πορευθήκαμε έχοντας ως αποκλειστικό δόγμα επίλυσης των όποιων μικρών ή μεγάλων εκκρεμοτήτων με τον προς Ανατολάς γείτονα μας την ολοκήρωση της ευρωπαϊκής του πορείας, με τελική κατάληξη την ένταξη του ως πλήρους μέλους.

Σε κάθε περίπτωση, η προοπτική της ευρωπαϊκής ένταξης/ενσωμάτωσης της Τουρκίας για παραπάνω απο 10 χρόνια αποτελούσε ένα πολλαπλό δίχτυ προστασίας απέναντι στο λοξοδρόμισμα σε επικίνδυνα μονοπάτια. Παράλληλα, όμως, αποτέλεσε και ένα άλλοθι για παρατεταμένη ακινησία σε περιόδους που απο την εξέλιξη των πραγμάτων επιβαλλόταν μια άμεση και ενεργή προώθηση πρωτοβουλιών σε πολλαπλά επίπεδα.

Το τι θα συμβεί με την υπόθεση της ευρωπαϊκής ένταξης/ενσωμάτωσης της Τουρκίας δεν είναι ζήτημα αυτού του post-αν και τα κάθε λογής "σύννεφα" δεν είναι καλό προμήνυμα για τη συνέχεια των διαδικασιών που βρίσκονται σε εξέλιξη...

Εκείνο που χρειάζεται πάντως να επισημανθεί είναι ότι σε κάθε περίπτωση η ευρωπαϊκή προοπτική της γείτονος Τουρκίας δεν μπορεί να συνεχίσει να αποτελεί άλλοθι απέναντι σε κάθε δυνατή πρωτοβουλία που θα επιδιώξει να ορίσει τις σχέσεις των δύο γειτονικών κρατών στο πραγματικό πεδίο που διαμμορφώνεται μέσα απο κοινότητες συμφερόντων οι οποίες ολοένα και πολλαπλασιάζονται και ενδυναμώνονται στη ευρύτερη περιοχή ενδιαφερόντων και της Ελλάδας και της Τουρκίας.

Η προοπτική του επανακαθορισμού των σχέσεων τους μέσα απο την σταδιακή συναντίληψη των ενισχυόμενων και διευρυνόμενων κοινών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή προβάλλεται σήμερα ως η πιό αποτελεσματική διέξοδος απο το τέλμα των εκκρεμοτήτων...