Αν ο θυμός, η αγανάκτηση, ο αποτροπιασμός και εν τέλει, η αηδία μας κρατήσει δέσμιους των ανατριαχιαστικών εικόνων της Ομόνοιας με πρωταγωνιστές τους πεζούς "καβαλλάρηδες" της ΕΛΑΣ πιθανότατα και να χάσουμε το ... δάσος.
Και το δάσος -στην περίπτωση μας- είναι η ίδια η συγκρότηση και η λειτουργία της ΕΛΑΣ -ενός κεντρικά οργανωμένου αστυνομικού μηχανισμού που αδυνατεί να παρακολουθήσει την εξέλιξη της κοινωνίας και να ασκήσει με επάρκεια και υπευθυνότητα τις αρμοδιότητες που του έχουν ανατεθεί απο την Πολιτεία.
Θεωρώ ότι έφτασε η ώρα στο πλαίσιο ενός προγράμματος που θα θέτει σε πρώτη προτεραιότητα τα στοιχεία της ασφάλειας με σύγχρονους όρους να συζητηθεί σε ευρεία ανοικτή και δημόσια βάση το ζήτημα του επαναπροσδιορισμού του ρόλου της ΕΛΑΣ. Είναι σαφές ότι η σύγχρονη ελληνική κοινωνία δεν χρειάζεται μια γενικών καθηκόντων και εφ΄ όλης της ύλης ΕΛΑΣ αλλά διαφορετικές μορφές οργάνωσης και λειτουργίας αστυνομικών οργανισμών σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο καθώς επίσης και επιτελικές-εξειδικευμένες θεματικά- μονάδες σε κεντρικό επίπεδο με επαγγελματική νοοτροπία και αυτόνομη λειτουργία. Πολύ περισσότερο, η ελληνική κοινωνία δεν χρειάζεται ένα ξεχωριστό υπουργείο Δημόσιας Τάξης και μια υπερπληθώρα συνδικαλιστικών εκπροσώπων...
'Οσο είναι καιρός ας το συζητήσουμε το ζήτημα με ψυχραιμία, νηφαλιότητα και ευθύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου