Ο φίλος Τάκης Καμπύλης στις κυριακάτικες Ενστάσεις του αναφέρεται με περισσή ενάργεια στη διαχρονική εκκρεμότητα –αν θελήσουμε να την ορίσουμε ως τέτοια- της εθνικής … ονοματολογίας.
Εν ολίγοις, το γαϊτανάκι ιδεολογικού ή άλλου επιχρωματισμού μεταξύ των διαθέσιμων επιλογών για το διεθνές brand name της χώρας και των αντιμαχιών ανάμεσα σε Γραικούς, Ρωμιούς και Έλληνες εις πείσμα των καιρών –όπου οι τεχνικοί του marketing μπορούν να προσφέρουν τις αμειβόμενες υπηρεσίες τους για ελκυστικές και προσοδοφόρες λύσεις- καλά κρατεί...
Ο Καμπύλης μέσα από τις αναφορές του σε πηγές διατυπώνει τη προσωπική θέση του για την εν λόγω εκκρεμότητα και εν πολλοίς υποδεικνύει την υπέρβαση της ως την πλέον ορθολογική διέξοδο.
Αν είχα να προσθέσω στη σχετική συζήτηση κάτι, εκείνο δεν θα μπορούσε να είναι παρά ένας, δύο στίχοι του Αλεξανδρινού ποιητή που αναφέρονται στον τελευταίο των Γραικών αυτοκρατόρων –απλώς για να καταδειχθεί η αποτελεσματικότητα της ελευθερίας που προστάζει η τέχνη της ποιητικής δεξιότητας έναντι των όποιων ιδεολογικών προσχώσεων…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου