6.11.07

Τα Ζωνιανά και ο Καποδίστριας


Ποιος κατοικεί στο αυτόνομο κράτος των Ζωνιανών; Μια πρώτη απάντηση –λειψή, έτσι κι αλλιώς- θα έλεγε και θα υποστήριζε με πάθος το εξής: Στο ορεινό χωριό του ρεθυμνιώτικου Μυλοπόταμου κατοικούν οι τελευταίες (;) επιβιώσεις των αντιλήψεων και των συμπεριφορών που όπλισαν το χέρι των δολοφόνων του Ιωάννη Καποδίστρια.

Υ.Γ: Ας μην μας διαφεύγει ότι τα "ηρωϊκά Ζωνιανά" δικαιώθηκαν μετά το 2004 –για τα "ψηφαλάκια", ρε γαμώτο!!!- στην εκστρατεία πολιτικής ανυπακοής που ακολούθησαν απέναντι στο Νόμο του "Καποδίστρια"…Μετά, ξαναβρόντησαν τα Καλάσνικοφ...

4 σχόλια:

diakritika είπε...

Μερικοί εγκληματίες έμποροι ναρκωτικών από τα Ζωνιανά, που έχουν αποθρασυνθεί περισσότερο από άλλους "συναδέλφους" τους άλλων περιοχών της Ελλάδας και όχι ''Τα Ζωνιανά'', είναι απλώς το σημείο που σκάει το βούρκο και φαίνεται η σαπίλα που υπάρχει: σε πολιτικούς που εκμεταλεύονται μια κοινωνία, σε υψηλόβαθμους και αστυνομικούς και δικαστικούς που θησαυρίζουν παρέχοντας προστασία και σε ένα διαλλυμένο κράτος που τίποτα δε λειτουργεί σωστά.

Κ.Τ - FREEBLOGGER είπε...

Στις διαπιστώσεις να συμφωνήσω δίχως άλλο -αυτό δεν σημαίνει όμως ότι η παραβατική συμπεριφορά αφορά μεμονομένο περιστατικό και μόνο. Αν ήταν έτσι η πλειοψηφία των κατοίκων των Ζωνιανών θα είχε λύσει απο χρόνια το πρόβλημα...Στην αντπαράθεση με τα κουμπούρια για τον Καποδίστρια δεν ήταν επικεφαλής μόνον οι καλλιεργητές...

Niemandsrose είπε...

Θα μου επιτρέψεις να παρατηρήσω πως το θέμα δεν είναι τόσο απλό. Φιλικά.

Κ.Τ - FREEBLOGGER είπε...

Καθόλου απλό. Αν πρόσεξες στο post επισημαίνω ότι η απάντηση που δίνεται στο ερώτημα είναι έτσι κι αλλιώς λειψή - ανολοκλήρωτη και πάντως, μη τελεσίδικη. Πάντως, το συμβάν στα Ζωνιανά είχε και ένα θετικό: Ανοίγει μια συζήτηση που συνεχώς παρακάμπτουμε και εξ αυτού του λόγου τη βρίσκουμε μπροστά μας. Μια συζήτηση για τις νέες (τοπικές ή περιφερειακές) ταυτότητες που διαμορφώνονται σήμερα σε όλη την επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι οποίες -για χίλιους διαφορετικούς μεταξύ τους λόγους- διαφοροποιούνται λίγο ως πολύ απο τις εθνικές ταυτότητες. Ένας απο τους λόγους αυτής της επιχειρούμενης διαφοροποίησης ή και διαφορετικότητας είναι η προσδοκία της οικονομικής (κατά πρώτον) αυτοδιάθεσης των περιφερειών και της διαμόρφωσης μιας διαφορετικής (περισσότερο επωφελούς) σχέσης ανάμεσα στη περιφέρεια (ειες) και το εθνικό κέντρο με τελικό προορισμό, την διεκδίκηση της αντιπροσώπευσης των τοπικών- περιφερειακών συμφερόντων στις Βρυξέλλες απο τους εκλεγμένους εκπροσώπους της ίδιας της περιφέρειας. Ελπίζω να μας δοθεί η δυνατότητα στο άμεσο μέλλον να συνεχίσουμε τη συζήτηση -έστω και απο εδώ.